ταβουλατούρα

η, Ν

μουσ. παλαιότερο σύστημα σημειογραφίας τής ενόργανης μουσικής, συνώνυμο αρχικά με την παρτιτούρα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < γερμ. Tabulatur < νεολατ. *tabulatura < λατ. tabula «πίνακας»].